Ανθρωπολογία και Σύγχρονη Τέχνη
Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, Αθήνα.
Συλλογή κειμένων/συγγραφείς: J. Clifford, J. Coote, H. Foster, A. Gell, P .Gow G. Marcus, H. Morphy, F. Myers, J. Overing και J. Weiner, σε μετάφραση των Β. Ιακώβου, Ε. Καρρά, Π. Μαρκέτου, Δ. Σαραφείδου, Β. Σπυροπούλου και Α. Τσίγκα
Ανθρωπολογία και εικαστικές τέχνες: συμπαράθεση δραστηριοτήτων και αναφορών που επιφυλάσσει, ενδεχομένως, κάποιες εκπλήξεις στον αναγνώστη. Δεν πρόκειται για μια εισαγωγή στη μελέτη της «πρωτόγονης» τέχνης με την οποία συνδέεται συνήθως η ανθρωπολογία, ούτε για μια εγκυκλοπαιδικού τύπου συγκριτική παρουσίαση της τέχνης μη δυτικών πολιτισμών. Η συλλογή έχει στόχο να παρουσιάσει και να στηρίξει τη στροφή του ερευνητικού ενδιαφέροντος των ανθρωπολόγων προς κάθε είδους διασύνδεση, σε μεθοδολογικό και θεωρητικό επίπεδο, μεταξύ εικαστικών τεχνών και ανθρωπολογίας όπως αναπτύσσονται από τη δεκαετία του 1980 και μετά. Δίνεται έμφαση στη σύγχρονη τέχνη, κυρίως της Ευρώπης και των ΗΠΑ, και αναπτύσσεται μια γκάμα θεματικών και ερωτημάτων που ενδιαφέρουν τόσο τους ανθρωπολόγους όσο και τους καλλιτέχνες, τους ιστορικούς και θεωρητικούς της τέχνης και τους επιμελητές εκθέσεων, αλλά και όσους επιθυμούν να αποκτήσουν τεκμηριωμένη άποψη για ορισμένες κοινωνικές και διαπολιτισμικές διαστάσεις της σύγχρονης παραγωγής και διακίνησης έργων τέχνης ή ευρύτερα, για τις σχέσεις των κοινωνικών και ανθρωπιστικών επιστημών με τις τέχνες.
Στον τόμο παρουσιάζονται ορισμένα κείμενα με ιστορική σημασία, τα οποία ανήκουν στα πρώτα και ελάχιστα εκείνα που βοηθούν να διευκρινιστεί ο χαρακτήρας της ανθρωπολογικής προσέγγισης ειδικότερα στη σύγχρονη τέχνη, με την ελπίδα να υποστηριχτεί και η έρευνα στον τομέα αυτό, η οποία βρίσκεται σε αρχικό στάδιο στην Ελλάδα και διεθνώς. Θίγονται σημαντικά ζητήματα που προκύπτουν κατ’ επανάληψη μεταξύ τέχνης και ανθρωπολογίας, από τα τέλη του 19ου αιώνα έως τις μέρες μας, όπως ο προβληματισμός γύρω από τις κοινές «πριμιτιβιστικές» ανησυχίες ανθρωπολόγων και καλλιτεχνών, η αναζήτηση μιας χαρακτηριστικά ανθρωπολογικής θεώρησης της τέχνης και οι συζητήσεις γύρω από την αισθητική ως κατηγορία ανάλυσης φαινομένων που ισχύει διαπολιτισμικά. Δίνεται έμφαση στις κριτικές επαναναγνώσεις της ιστορίας της ανθρωπολογίας της τέχνης, ενώ κατατίθενται νέες προτάσεις σχετικά με την ικανότητα για δράση που διαθέτει το έργο τέχνης. Σχολιάζονται εικαστικές εκθέσεις, διερευνώνται καλλιτεχνικές πρακτικές και αναδεικνύονται ευρύτερα οι διάλογοι των ανθρωπολόγων με τους καλλιτέχνες. Η επισκόπηση των σημαντικότερων εξελίξεων και των προοπτικών που διανοίγονται σήμερα υποδεικνύει ότι μεταξύ ανθρωπολογίας και εικαστικών τεχνών διαμορφώνεται ένα εργαστήριο νέων τρόπων σκέψης και δράσης, έρευνας και κριτικής των στερεοτύπων, επεξεργασίας εναλλακτικών μορφών κοινωνικών σχέσεων και νοηματοδότησής τους.